ناصر بوش
بسم الله الرحمن الرحيم
ناصر بوش
الله الذي خلقكم ثم رزقكم ثم يه يتكم ثم يحييكم.
آري پس از آنكه مي دانيم كه خداست كه ما را آفريد و سپس روز يك داد و مي ميرانند بعد از زنده مي كند و مرگ حتما ما را در گوشه اي از دنياي ظلمت و تاريكي ياد مي كند و دست ما را از دنياي موقت كوتاه مي كند و بسوي دنياي آخرت ما را رها مي سازد و خود مي دانيم براي روز آخرت آفريده شده ايم نه براي دنيا، براي نيستي نه براي هستي، براي مردن نه براي زندگاني و ما همچون مسافري هستيم كه گذرگاه ما دنياي موقت مي باشد كه بايد براي خود اعمال و توشه اي جمع كنيم و با آن اعمال بسوي مقصد اصلي حركت كنيم پس چرا آن اعمال و توشه را از امام حسين (ع) يا نگيريم. و اعمالمان را با نور الهي و حق همراه ببريم و خود بسوي مرگ حركت نكنيم زيرا مرگ هيچ گريزنده اي از آن رها نمي يابد و هيچ جوينده اي آن را از دست نمي دهد. پس چرا در رختخواب ذلت بميريم زيرا امام حسين(ع) در ميدان نبرد شهيد شد چرا در غفلت و ناداني بميريم زيرا حضرت علي(ع) در محراب شهيد شد چرا بي تفاوت بميريم زيرا علي اكبر حسين در راه امام حسين(ع) و با هدف شهيد شد. ما بايد مقصد و راه خود را پيدا كنيم تا شايد خدا گناهانمان را ببخشد و از آتش سوزان جهنم ما را نجات دهد و هر چند وصيت فرزند به پدر اثر ندارد. ولي وصيت من پدرم:
آري پدر شما براي من زحمتهاي زيادي و تلاش و كوشش و رنج فراوان كشيدي و مهر فرزندي به من ديگر از فرزندان كوچك داشتي و ميدانم اميد داشتي تا روزي جوابگوي زحمتهاي شما شوم ولي با كارهايي كه من در زندگي داشتم نه بلكه تو را خوشحال نكرده ام بلكه هميشه تو را ناراحت كرده ام كه اميدوارم مرا ببخشيد و با خبر شهادت من دل غمين ننشيند و غم به دل جا ندهيد و شكر خدا كنيد كه فرزندي در راه خدا داده اي زيرا خدا ما را داد و بعد برده است و همچون پدر شهيدان مثل ديگر پدران شهيدان خواهان جمهوري اسلامي ايران و ياور امام باشيد.