نام : سید مصطفی حبیب پور
نام پدر: سیدمحمدعلی
سال تولد : 1343
تاریخ شهادت ۲۵ اسفندماه ۱۳۶۶
عملیات : والفجر 10
محل شهادت : ارتفاعات شنام – دزفول
نماز ظهر و عصر که تمام می شود، آهبت و آمصطفی می روند سراغ روحانی مسجد. سر به زیر و آرام. دانه های ریز عرق در آن ظهر تابستانی سال ۱۳۶۵ روی پیشانی و زیر چشم هایشان برق می زند.
آهبت دستش را پیش می کشد و می گوید : «قبول باشد حَج آقا!» و سید مصطفی هم همان کار آهبت را تکرار می کند. حاج آقا دستش را از زیر عبایش بیرون می آورد و کل صورتش می شود یک لبخند.
سیدمصطفی می گوید: «میشه چند دقیقه وقتتون رو بگیریم؟! »
مسجد خلوت شده است و صدای قیژ و قیژ پنکه سقفی که به سختی دور خودش می چرخد در فضای مسجد پیچیده است.
– «بفرمایید! در خدمتم!»
آهبت نگاهش را به چهره ی حاج آقا می دوزد و سید مصطفی همچنان در حال مرور نقش های قالی کف مسجد است.
یکی شان می پرسد «در مناجات شعبانیه آمده است : إِلَهِی هَبْ لِی کَمَالَ الانْقِطَاعِ إِلَیْکَ وَ أَنِرْ أَبْصَارَ قُلُوبِنَا بِضِیَاءِ نَظَرِهَا إِلَیْکَ حَتَّى تَخْرِقَ أَبْصَارُ الْقُلُوبِ حُجُبَ النُّورِ فَتَصِلَ إِلَى مَعْدِنِ الْعَظَمَهِ وَ تَصِیرَ أَرْوَاحُنَا مُعَلَّقَهً بِعِزِّ قُدْسِکَ… »
و آن دیگری ترجمه اش را می خواند : « خدایا كمال جدايى و انقطاع از مخلوقات را، براى رسيدن كامل به خودت به من ارزانى كن، و ديدگان دلهايمان را به پرتو نگاه به سوى خويش روشن كن، تا ديدگان دل پرده های نور را دريده و به سرچشمه عظمت دست يابد، و جانهايمان آويخته به شکوه قدست گردد »
حاج آقا دانه های تسبیح توی دستش را با سرعت کمتری جا به جا می کند. آهنگ تند لرزش لبهایش، شمرده تر می شود و کم کم از حرکت می ایستد. سرش را به معنای تایید تکان می دهد و منتظر سوالی می شود که آهبت و آمصطفی مقدمه اش را پرسیده اند.
– « چگونه می شود از هرچه جز خدا منقطع شد ؟ چگونه می توان به سرچشمه ی عظمت حق رسید ؟ »
پیش نماز مسجد قدری سکوت می کند. معلوم است دارد واژه های پاسخی را که آماده کرده، در ذهنش مرتب می کند:
« آقا سید! باید خود را ساخت . باید خود را به خدا سپرد . این مقام انقطاع ، آسان به دست نمی آید . باید از خیلی چیزها گذشت و چشم پوشید تا حجاب ها دریده شوند. باید از خیلی از چیزهای حقیر گذشت تا به آن عظمت رسید»
هر دو هنوز از آن «انقطاع» می پرسند و روحانی مسجد، انگار که در نگاهشان چیزی خوانده باشد، دانسته هایش را می ریزد روی دایره و لبخند آمصطفی و آهبت گویای این است که گنجینه ای را که باید پیدا می کردند، یافته اند.
و از آن ظهر تابستانی زمزمه ی « مناجات شعبانیه » این دو سید دیگر زمزمه نبود، آتشفشان بود که فوران می کرد با رسیدن به « إِلَهِی هَبْ لِی کَمَالَ الانْقِطَاعِ إِلَیْکَ . . . ». می سوخت و می سوزاند.
سید هبت الله در دستنوشته های خود بارها این فراز از مناجات شعبانیه را که « الهی فسرنی بلقایک … خدایا به دیدار خود، مرا مسرور ساز » را باخطی زیبا و درشت می نویسد و سید مصطفی هم در دلنوشته هایش می آورد: « دلم می خواهد دیگر نمانم . بنالم و بخوانم سرود خوش رفتن را . سوار بر مرکب زیبای شهادت تا منزلگه دوست برانم . خدایا شهادت را هدیه ام کن »
از آن ظهر تابستانی چیزی نمی گذرد که در ۶ اسفندماه ۱۳۶۵ «سید هبت الله فرج الهی» در شلمچه ی کربلای ۵ ، مسرور می شود با وصال و یک سال بعد در ۲۵ اسفند ماه ۱۳۶۶ در حلبچه ی والفجر ۱۰ «سید مصطفی حبیب پور» سرود خوش رفتن را می خواند و شهادت را از خدا هدیه می گیرد.
در تشییع پیکر آهبت ، اشک های آمصطفی شعله می ریزد و در تشییع پیکر آمصطفی ، اشک های همان روحانی مسجد که بهترین تفسیر را پیدا کرده است برای «إِلَهِی هَبْ لِی کَمَالَ الانْقِطَاعِ إِلَیْکَ وَ أَنِرْ أَبْصَارَ قُلُوبِنَا بِضِیَاءِ نَظَرِهَا إِلَیْکَ حَتَّى تَخْرِقَ أَبْصَارُ الْقُلُوبِ حُجُبَ النُّورِ فَتَصِلَ إِلَى مَعْدِنِ الْعَظَمَهِ وَ تَصِیرَ أَرْوَاحُنَا مُعَلَّقَهً بِعِزِّ قُدْسِکَ»
بسم الله الرحمن الرحيم
لَنْ تَنالُوا اْلبِرَّ حَتّي تُنْفِقُوا مِمَّاتُحبُونْ
هرگزبه نيكي نمي رسيد تا از بهترين چيزهايتان انفاق كنيد . (قرآن كريم )
برادران وخواهران شما را وصيت مي كنم كه اگر شده حتي يك ساعت هم آزاد فكر كنيد و فرآورده هاي انقلاب را بررسي كنيد تا بفهميد كه اسلام زنده تر شده يا نه عزيزان : شما را سفارش مي كنم كه قدر اين بسيجي هاي مخلص را بدانيد چون من خودم مدتهاي زيادي با آنها بوده ام و اشخاصي را در آنها يافتم كه شايد در صدر اسلام هم نمونه شان خيلي كم باشد ـ اصلاً مگر مي شود كه شخصي از جان خود براي اسلام عزيز بگذرد ولي خالص نباشد . اي كساني كه تا حالا اين مظلومان بسيج را نشاخته ايد سعي كنيد با عدالت به اين برادران نظر كنيد چون آن وقت است كه خواهيد فهميد چقدر با اين سن كمشان خود را براي خدا ساخته اند . اي پدر و مادرها ، مقداري با اين فرزندان مسجد خالصانه صحبت كنيد تا بفهميد كه چه گوهرهاي گرانبهائي نزدتان وجود دارد كه تا حالا قدر آنها را ندانسته ايد « اي بفداي سجده هاي ابوذر و از اين بسيجيها »
اي برادراني كه تا حالا به جبهه نيامده ايد حتماً خود را در جبهه اگر شـده براي چند روز آماده و حاضر كنيد تا دريابيد كه در چه زماني قرار گرفته ايد و از چه نعمت بزرگي بي نصيب بوده ايد . « جبهه : معبد عاشقان حسين عليه السلام . جبهه دانشگاه دانشجويان لقاءِ ا… . جبهه : مكان جهاد اكبر و جهاد اصغر جبهه منزل جويندگان طريق شهادت و جبهه منزلگاه شيفتگان خدمت به اسلام است .
اي كسي كه اكنون اين قسمـت را مي شنوي گوش جان بسپـار درنگ مكن چونكه مي خواهم بگويم پيرو واقعي امام باش . پيروي ولايتش را برخود واجب كن و با مال و جان و همه چيز بخاطر خدا از امام عزيز دفاع كن . مي خواهم بگويم خيلي ها به خدا رسيدند ولي ما عقب مانديم خيلي ها براي او سوختند ولي ما در نعمتهاي خدا غرق بوديم و اصلاً هدف از آمدن و رفتن را نمي دانستيم انشاءا… خداوند ما را ببخشد و پرده برگناهانمان بكشد چه گناهاني كه از روي ناداني و چه گناهاني كه از روي سركشي بود . اي كساني كه درمساجد حاضر نمي شويد هرطوركه شده لااقل در نمازهاي جماعت حاضرشويد . اگر براي انقلاب و اسلام دلتان نمي سوزد حداقل براي خودتان در فرداي قيامت توشه اي فراهم كنيد برويد و بخوانيد تا بدانيد كه نماز جماعت چقدر ثواب و اجردارد . عزيزان شما را بخدا اين مساجد را خالي نكنيد مساجد انسان را از گناه و خطا دور مي سازند نماز اوّل وقت را از دست مدهيد تقوي را سرلوحه گفتار و كردار قرار دهيد .
برادران ، خواهران فرزندانتان را مواظب باشيد آنها را مكتبي پرورش دهيد از كودكي بر طبق موازين اسلامي آنها را بزرگ كنيد اين را بدانيد اگر صالح و صالحه شدند بعد از مرگتان نيز بر شما حسنه و ثواب نوشته مي شود و اگر هم خداي نخواسته چنين نشدند براي شما در فرداي قيامت ايجاد اشكال مي كنند . ازهمان اوائل زندگيشان آنها را با مساجد و نماز و ائمه معصومين آشنا سازيد و آنان را روانة مساجد كنيد . اقوام و اهل فاميل از شما تقاضا دارم كه اگر خطا و اشتباهي از من ديده ايد مرا ببخشيد و من هم ازشما مي خواهم كه پيرو امام باشيد و از اسلام و روحانيت پشتيباني كنيد و قدر انقلاب را بدانيد .
خطاب به مسئولين مساجد و برادران جلسات قرائت قرآن : برادران سعي كنيد هرچه بيشتر برادران ديگري را كه در جلسات نيستند به مساجد بياوريد و همه با هم ازقرآن رهنمود بگيريد هر طور شده جلسات را حفظ كنيد حساب شده و بابرنامه كار كنيد تا برادران را به خاطر خدا جذب كنيد .
و به خانواده ام بايد عرض كنم كه از شما تقاضاي عفو و بخشش دارم به خاطر زحمات و رنجهائي كه به شما داده ام و جداً آرزوي بخشش از شما را مي نمايم چون خود بهتر مي دانم كه فرزند خوبي برايتان نبوده ام ولي از شما پدر و مادر مخصوصاً تقاضا دارم كه براي آمرزش گناهانم دعا كنيد كه به دعاي شما اميدها دارم و اين را از خدا طلب كنيد كه خداوند مرا در صف شهداي راهش قرار دهد ، ولي اين را به شما بگويم كه همچنان برادران ديگر راهم را خودم انتخاب كرده ام و براي ياري دين و لبيك به نداي روح خدا به جبهه رفته ام و اين راه را با دليل و برهان انتخاب كرده ام و اميدوارم كه شما نيز بر اين راه باقي بمانيد تا انشاءَ ا… خداوند ما را در جوار خودش صاحب ديدار شما گرداند .
خطاب به نسل جوان : اي برادر تو بايد وارث اين دين عزيز يعني اسلام باشي . سعي كن در جواني پاك باشي و بياد يوسف عليه السلام او را براي خود الگو قرار ده ، مگر يادمان رفته كه در زمان طاغوت چه بدبختيهائي بر سرنسل جوان آمد . اگر شما عزيزان هم در حفظ اين مكتب كوتاهي كنيد شايد ديگر ياور و نجات دهنده اي برايتان نباشد چون حجت بر همه تمام است و هيچ بهانه اي را ياراي ردّ اين وظيفه نيست كه بهانه در امر ياري اسلام از بهاي انسان مي كاهد .
ديگر سخني ندارم و چون وقت كم است نمي توانم نوشته ها را جمع آوري كنم ولي اين همه را بعنوان توصيه اي از بنده اي كه مدتي در اين دنيا زندگي كرد و رفت پذيرا باشيد . و از همة شما تقاضاي طلب آمرزش براي گناهانم و روسفيدي در برابر خدا راتقاضا دارم و اگر اميدي بود ما هم به ياري مي آئيم . مقداري خمس هم از پولهايم به گردنم هست كه آنها را بپردازيد . والسلام علي من تبع الهدي
سيدمصطفي حبيب پور 1/10/65 ـ غروب ساعت 5/5