شهید سیدجمشید صفویان

مشخصات شهید:

نام : سید جمشید

نام خانوادگی:صفویان

نام پدر :سید محمدعلی

تاریخ ولادت: 1341

تاریخ شهادت : 1365/10/04

عملیات : کربلای 4

محل شهادت : اروند

رستۀ اعزامی:پاسدار کمیته ناجا

خاطراتی از شهید:

مسابقه برای رفتن روی مین

برای باز کردن معبر از داخل میدان مین، باید خودت را برای حفظ دیگران فدا کنی؛تا رزمنده ها باخیال راحت و باسرعت از معبر عبور کنند و خودشان را به خط دشمن برسانند.

 یک رزمنده ی شجاع و نترس، در جریان خنثی سازی مین، که در هرلحظه صدهابار مرگ را زیر منورها و رگبارهای دشمن حس می کند، ممکن است وقت خنثی کردن، دستش بلرزد

یا پایش به سیم تله دشمن برخورد کند و انفجاررخ دهد…دل شیر باید داشت که آگاهانه پادرمیدان مین بگذارد…از مرگی استقبال می کند که امکان رهایی از آن نزدیک به صفراست.

بنابراین یک لحظه خودت را دراین وضعیت حس کند، وقتی را به یاد بیار که مسابقه برای رفتن روی مین یعنی چه!!!

روایتی از شهید صفویان:

قبل از حمله ی فتح المبین با بسیجیان درباره ی مسئولیتشان صحبت کردم، به مزاح به آنها گفتم یکی از مسئولیت های تفنگداران، عبور از روی میدان مین است! بعداز نیم ساعتی که دوباره برگشتم بین بچه ها،دیدم مشغول شیر یا خط کردن هستند!ازآنها پرسیدم جریان چیست؟گفتند آمده ایم تصمیم بگیریم که اول کدامیک از مااز روی مین عبورکند، که به نتیجه ای نرسیدیم؛ چون همه مان مشتاق رفتن روی مین بوند حالا داریم از روی سکه و شیر یا خط مشخص می کنیم.یکی از بچه ها اول شد و بقیه هم به ترتیب مشخص شدند که در نوبت های بعدی ازمیدان مین عبور کنیم.

وصیت نامۀ شهید:

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام و درود بیکران خداوند به روان پاک پیامبر بزرگ اسلام و اولاد و اصحاب خدا جوی و راه یافته.

رحمت بی پایان خداوند بر شهیدان بزرگی که سوار بر مرکب خون بر سپاه سیاهی هجوم برده و با گلوله و تکبیرشان سیاهی شب را شکافته و نور فروزان توحید را در برابر دیدگان متعجب مردم گمراه و گم گشته به نمایش گذاشتند«و ما کان لنفس ان تموت الا باذن الله کتابا مؤَجلا»

عزیزان من؛ مرگ سرنوشت جمیع انسانهاست و زمان مناسب آن بدست خدای انسانهاست و انسان سرانجام در کام مرگ فرو خواهد رفت و دنیای گذرا را وداع خواهد گفت و خوب و بد، فقیر و غنی، سلطان و رعیب، بزرگ و کوچک، گمراه و راه یافته خواهند مرد و در تنگی وحشتناک و ترسناک لحد همنشین اعمال خویش خواهند شد و قبر انسان یا باغی از باغهای بهشت است و یا گودالی از گودالهای پر از آتش و عذاب جهنم و سپس اسرافیل در صور دمیده و مردگان زنده شوند و قیامت برپا خواهد کرد و آن روز وای بر آن بیچارگانی که در زندگی دنیوی، در صور نفس خویش ندمیده و مهار آمال و اعمال خویش را در کف نگرفته اند.

آری در آن روز سخت که روز تُبلی السرائر است و روز خروج انفال زمین، وای به حال آنان که پرده لجاجت و جهالت بر چشم و گوش و قلب خویش کشیدند و دنیای بی ارزش را به سرنوشت نیک ابدی و همیشگی خویش خریدند که در آن روز مانند تاجران ورشکسته و مسافران کشتی شکسته در کمال خسران آرزو می کنند که:« یا لِیْتنی کُنْتُ تُرابا»

عزیزان من بر امواج دریا و ابرهای آسمان خانه نسازید و فریب خروش و بزرگی این بلندی و تندی آن را نخورید که تا اَسفلَ السافِلینْ به سقوطتان می کشاند و مرتبه بلند احسنُ التّقویم محرومتان می سازند.

مردم، عزت واقعی آن است که سر تسلیم و رضا به آستان مقدس حضرت حق فرود آورده و وجود او دانسته و در اوج درد و رنج از عمق جان حمد و سپاس او را بجای آورده و فریاد بزنید که «اِللهی کَفی بی عِزّ اً اَن اَکوُنَ لک و کَفی بی فَخْراً اَن تَکوُن لی رَبّاً» و بدانید که جز این هرکس بجوید در فنا و ضلال است. پس مَنِ اعْتَزَّ عِزِ الله اَهْلُکُه عِزَّه. به هر حال اقامه نماز کنید تا یکتا پرستتان خوانند و روزه بگیرید تا از عذاب و آتش قهر خدا در امانتان گیرد و صدقه بپردازید تا سپر بلایتان گردد و در راه خدا با مال و جان خود به جنگ و جهاد برخیزد تا از خاصّان محبوب او شوید و از دروازه بزرگ شهادت وارد بهشت گردید. چون وقت کم است و ما هم آماده حرکت به منطقه هستیم از همه شما خداحافظی کرده و التماس دعا دارم. ضمناً پدرم را وصی خود در امورات بعد از خودم قرار می دهم.