سال‌هاي جنگ، دزفول پذيراي بيشترين موشک‌ها و بمب‌ها و حتي خمپاره‌هاي رژيم بعث عراق بود. هر بار که صدام مي‌خواست شهرهاي ايران را موشک‌باران کند سهميه دزفول ثابت و محفوظ بود. يک روز قبل از هر موشک‌باران راديوي عراق در برنامه‌اي مضحک به اصطلاح مي‌خواست شهروندان غير نظامي را از شهرهايي که قرار است توسط موشک يا بمب‌افکن هدف قرار دهد مطلع کند تا شهرها را ترک کنند. در اين برنامه اسم شهرها با ترتيب حروف ابجد خوانده مي‌شد. شهر اول هميشه دزفول بود و شهرهاي بعد از آن بنا به وضعيت و موقعيت تفاوت مي‌کرد؛ مردم دزفول در هشت سال دفاع مقدس علاوه بر اینکه حتی یک روز شهر را ترک نکردند ، تنها شهری بود که دشمن موفق به تصرف خاکش نشد و یک لشکر از جوانان و پیران شهر را راهی خط مقدم نبرد کردند؛ به گواه تن زخمی چو سرو ایستاده این شهر ، شایسته بود پایتخت مقاومت ایران نام گیرد.